Kanadyjski sąd egzekwuje chińskie oświadczenie o ugodzie cywilnej/wyrok w sprawie mediacji w 2019 r

Najważniejsze informacje:

W kwietniu 2019 r. Sąd Apelacyjny Kolumbii Brytyjskiej w Kanadzie podtrzymał orzeczenie sądu o wyegzekwowaniu chińskiej ugody cywilnej (Wei przeciwko Li, 2019 BCCA 114).
Istnieją trzy wymagania, aby orzeczenie zagraniczne było rozpoznawalne i wykonalne w Kolumbii Brytyjskiej, a mianowicie: a) sąd zagraniczny miał jurysdykcję w przedmiocie orzeczenia zagranicznego; b) orzeczenie zagraniczne jest ostateczne i rozstrzygające; oraz (c) nie ma dostępnej obrony.
Sądy kanadyjskie nie kwestionowały charakteru ugody cywilnej. Sądy określiły go jako „dokument dotyczący mediacji cywilnej” i uznały go za odpowiednik chińskiego wyroku.
Zgodnie z chińskim prawem oświadczenia o ugodzie cywilnej są sporządzane przez chińskie sądy na podstawie ugody osiągniętej przez strony i cieszą się taką samą wykonalnością jak orzeczenia sądowe.

W lutym 2017 roku Sąd Najwyższy Kolumbii Brytyjskiej nakazał wyegzekwowanie oświadczenia o ugodzie cywilnej (po chińsku: 民事调解书, czasami tłumaczone jako „orzeczenie w sprawie mediacji cywilnej” lub „dokument mediacji cywilnej”) wydanego przez sąd lokalny w Prowincja Shandong, Chiny (patrz Wei przeciwko Mei, 2018 BCSC 157).

Orzeczenie procesu zostało później podtrzymane przez Sąd Apelacyjny Kolumbii Brytyjskiej w kwietniu 2019 r. (Wei przeciwko Li, 2019 BCCA 114).

I. Fakty i postępowanie w Chinach

Pan Tong Wei („Pan Wei”), handlarz węglem zamieszkały w Tangshan w prowincji Hebei w Chinach. Zrobił kilka pożyczki spółce Tangshan Fenghui Real Estate Development Co. Ltd. („Spółka”) w latach 2010–2012. Pan Zijie Mei („Pan Mei”) i pani Guilian Li („Pani Li”) byli akcjonariuszami i sprawowali władzę wykonawczą stanowiska w Spółce. Oni każdy gwarantowane Pożyczki pana Wei dla firmy. Pan Mei i pani Li są mężem i żoną.

Od tego czasu, ponieważ Spółka i para nie spłacali pożyczek i nie honorowali gwarancji, pan Wei wniósł pozew przeciwko Spółce, panu Mei i pani Li (łącznie „chińscy oskarżeni”) przed Sądem Chiński Pośredni Sąd Ludowy w Tangshan („Sąd w Tangshan”).

W dniu 14 marca 2014 r. w sądzie w Tangshan odbyło się spotkanie mediacyjne przed rozprawą. Pani Yajun Dong (pani Dong), pracownica Spółki, reprezentowała chińskich oskarżonych we wszystkich postępowaniach sądowych. Podczas procesu mediacji pani Dong skontaktowała się telefonicznie z panem Mei, aby zapytać o jego zamiar mediacji i zapoznać się z umową mediacyjną z panem Mei przed osiągnięciem porozumienia w sprawie mediacji. Podczas rozmowy pan Mei poinstruował panią Dong, aby zaakceptowała umowę o mediację.

W związku z tym w dniu 21 kwietnia 2014 r. Sąd w Tangshan wydał oświadczenie o ugodzie cywilnej, nr sprawy (2014) Tang Chu Zi nr 247((2014)唐初字第247号), zawierające następujące istotne postanowienia:

(i) Spółka ma obowiązek dokonać płatności ryczałtowej w wysokości 38,326,400.00 14 2014 CNY („Dług główny”) na rzecz pana Wei przed dniem XNUMX czerwca XNUMX r., która to kwota obejmuje kwotę główną i odsetki od zaległości, kary umowne, straty ekonomiczne i wszelkie inne koszty;

(ii) Jeżeli Spółka nie dokona pełnej płatności przed 14 czerwca 2014 r., wówczas pozostałe saldo Długu Głównego podlega karom za zwłokę obliczonym w wysokości 0.2% pozostałego salda za każdy dzień, w którym pozostałe saldo pozostaje niespłacone; I

(iii) Pan Mei i Pani Li ponoszą solidarną odpowiedzialność za powyższe zobowiązania płatnicze. W marcu 2017 r. trzej oskarżeni złożyli wniosek do Wysokiego Sądu Ludowego w Hebei („Sąd w Hebei”) o ponowne rozpatrzenie sprawy z następujących powodów:

(i) Kiedy propozycja mediacji została osiągnięta, a Sąd w Tangshan sporządził zgodnie z tym oświadczenie o ugodzie cywilnej, mimo że istniało pełnomocnictwo, w którym pani Li upoważniała panią Dong do udziału w mediacji i zaakceptowania umowy o mediację, pani Li twierdziła, że że nie wiedziała o takim upoważnieniu i nie udzieliła go osobiście; I

(ii) Pani Li mieszkała w tym czasie w Kanadzie, zatem zezwolenie wydane przez nią poza Chinami powinno było zostać poświadczone notarialnie i poświadczone, zanim stało się ważne. Jednakże zezwolenie otrzymane przez sąd w Tangshan nie przeszło tej procedury i dlatego było nieważne.

Sąd w Hebei orzekł, że pełnomocnictwo było opatrzone osobistymi pieczęciami zarówno pana Mei, jak i pani Li, którzy byli mężem i żoną. Pan Mei nie sprzeciwiał się upoważnieniu pani Dong, natomiast pani Li twierdziła, że o upoważnieniu nie wiedziała i nie udzielała go osobiście, jednak jej twierdzenie nie było zgodne ze zdrowym rozsądkiem. Ponadto po wejściu w życie Porozumienia Cywilnego pani Li wydała również pełnomocnictwo do wyznaczenia pani Dong jako swojego agenta na etapie egzekucji, które pani Li podpisała własnoręcznym pismem. To dodatkowo dowodziło, że pani Li była świadoma upoważnienia pani Dong w momencie zawierania ugody.

Choć Pani Li zamieszkuje w Kanadzie, jest obywatelką Chin i nie obowiązuje wymóg udzielenia pełnomocnictwa poza granicami kraju.

W związku z tym sąd w Hebei oddalił wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Ponieważ Porozumienie Cywilne nie zostało w pełni wdrożone, powód, pan Wei, próbował złożyć wniosek o wykonanie niniejszego Porozumienia Cywilnego w Kolumbii Brytyjskiej w Kanadzie.

II. Kanadyjski nakaz Mareva (nakaz zabezpieczenia)

W lutym 2017 roku, gdy dowiedział się, że Pozwani, Pan Mei i Pani Li, byli właścicielami nieruchomości w Kolumbii Brytyjskiej w Kanadzie, Pan Wei, Powód, zwrócił się do Sądu Najwyższego Kolumbii Brytyjskiej („Sąd Najwyższy BC”) o wydanie Nakaz Mareva (nakaz zabezpieczenia).

W dniu 3 lutego 2017 r. Sąd Najwyższy BC wydał panu Weiowi nakaz zajęcia przez Marevę majątku o wartości 20.5 miliona dolarów będącego własnością pana Mei i pani Li w Kanadzie, w tym dwóch willi i farmy.

Następnie pan Wei zwrócił się do Sądu Najwyższego Kolumbii Brytyjskiej o wydanie nakazu wykonania chińskiego oświadczenia o ugodzie cywilnej.

III. Postępowanie w pierwszej instancji w Kanadzie

W postępowaniu w pierwszej instancji (rozprawa przygotowawcza) Sąd Najwyższy Kolumbii Brytyjskiej zbadał dopuszczalność dokumentów chińskiego sądu i odniósł się do trzech wymagań, jakie musi spełniać orzeczenie zagraniczne, aby było rozpoznawalne i wykonalne w Kolumbii Brytyjskiej, a mianowicie:

a) sąd zagraniczny był właściwy w przedmiocie orzeczenia zagranicznego;

b) orzeczenie zagraniczne jest ostateczne i rozstrzygające; I

Badając wymóg a) właściwego sądu zagranicznego, Sąd Najwyższy Kolumbii Brytyjskiej stwierdził, że „sąd chiński był właściwy w tej sprawie”, biorąc pod uwagę, że istnieje „rzeczywisty i istotny związek” pomiędzy przyczyną powództwa a sądem chińskim.

Wymóg b)-ostateczności jest również spełniony, ponieważ, jak zauważył Sąd Najwyższy Kolumbii Brytyjskiej, na mocy prawa postępowania cywilnego Chińskiej Republiki Ludowej nie przysługuje żadne odwołanie, ponieważ chińskie oświadczenie o ugodzie cywilnej stanowi nakaz zgody oparty na ugodzie mediacyjnej.

W odniesieniu do trzeciego wymogu Sąd Najwyższy Kolumbii Brytyjskiej sporządził listę dostępnych linii obrony, w tym tę, że chińskie wyroki były niezgodne z wcześniejszym wyrokiem; zostały uzyskane w drodze oszustwa; opierały się na zagranicznym prawie karnym, skarbowym lub innym prawie publicznym; lub postępowanie zostało przeprowadzone w sposób sprzeczny z naturalną sprawiedliwością. Po analizie Sąd Najwyższy BC stwierdził powyżej, że żaden z tych zarzutów nie ma zastosowania do faktów w tej sprawie.

W dniu 1 lutego 2018 r. Sąd Najwyższy Kolumbii Brytyjskiej orzekł o wyegzekwowaniu chińskiego oświadczenia o ugodzie cywilnej.

IV. Postępowanie w drugiej instancji w Kanadzie

W apelacji od postanowienia uznającego pozwanych za solidarnie odpowiedzialnych za zapłatę długu należnego powodowi na mocy chińskich wyroków powiększonego o odsetki według efektywnej rocznej stopy wynoszącej 60%, rzekoma sędzia pozwanej, pani Li, błędnie ustaliła procedurę uzyskania chińskich wyroków, nie naruszyła naturalnej sprawiedliwości oraz poprzez teoretyczne obcięcie stopy procentowej należnej od chińskich orzeczeń z efektywnej stopy rocznej wynoszącej 73 procent do maksymalnej dopuszczalnej stopy rocznej na mocy art. 347 Kodeksu karnego.

W dniu 9 kwietnia 2019 roku Sąd Apelacyjny Kolumbii Brytyjskiej oddalił apelację w całości, uzasadniając, że pozwany nie wykazał, że chińskie orzeczenia zostały wydane z naruszeniem minimalnych standardów rzetelności. Sędzia nie popełnił błędu, stosując koncepcję fikcyjnego odstąpienia od wyroku Transport v. New Solutions (SCC, 2004) do wyroków chińskich.

V. Nasze uwagi

Warto zauważyć, że w przypadku gdy chińskie poświadczenie ugody cywilnej ma zastosowanie do uznania i wykonania w Kanadzie, sądy kanadyjskie nie kwestionowały charakteru ugody cywilnej. Sąd pierwszej instancji nazwał go „Dokumentem z mediacji cywilnej” i bez wahania przyjął go jako odpowiednik chińskiego wyroku. Sąd apelacyjny poszedł tą modą w drugiej instancji.

W czerwcu 2022 roku Sąd Najwyższy Nowej Południowej Walii Australii orzekł, że uznaje dwa chińskie oświadczenia o ugodzie cywilnej, w przypadku którego chińskie oświadczenia o ugodzie cywilnej uznawano w świetle prawa australijskiego za „orzeczenia zagraniczne”.

Uważamy, że taka praktyka jest słuszna i powinna być stosowana w innych krajach, ponieważ zgodnie z chińskim prawem oświadczenia o ugodzie cywilnej są sporządzane przez chińskie sądy na podstawie ugody osiągniętej przez strony i cieszą się taką samą wykonalnością jak orzeczenia sądowe.

Powiązany post: