Achter de Chinese staalindustriecrisis: aangetast vertrouwen en uitdagende handel

In de nasleep van de financiële onrust die China's grootste particuliere vastgoedontwikkelaar, China Evergrande, te verduren kreeg, heeft het domino-effect weergalmd in de nauw verbonden staalindustrie. Te midden van de onrust heeft een alarmerende golf van financiële crises de staalsector getroffen, die nauw verbonden is met de vastgoedsector, wat tot een hele reeks wanbetalingen heeft geleid.

Een voorbeeld hiervan is een bouwgroep in de provincie Sichuan, die vastgoedprojecten uitvoerde en staalmaterialen inkocht, maar er niet in slaagde de betalingen op tijd te voldoen. Na mislukte pogingen om de contributie te innen, namen de staalleveranciers hun toevlucht tot juridische stappen, maar ontdekten dat de bouwgroep geen traceerbare activa meer had. Dit heeft geresulteerd in meer dan honderd rechtszaken en waarbij elf aangesloten staalhandelsbedrijven in Sichuan betrokken waren, met geaccumuleerde onbetaalde staalvoorraden van meer dan honderden miljoenen yuan.

Wat de ellende nog verder verergert, is dat een ander bedrijf recentelijk in gebreke is gebleven bij de betaling van staalbetalingen, waarbij bedragen zijn gemoeid variërend van honderdduizenden tot tientallen miljoenen yuan. Volgens geïnformeerde bronnen zijn de verliezen als gevolg van wanbetalingen in de staalsector de afgelopen jaren als gevolg van verschillende factoren gestegen tot ruim 300 miljoen yuan. Vanaf de publicatie van dit rapport dreigen er meer meldingen van soortgelijke financiële crises, in afwachting van bevestiging. Als reactie hierop hebben brancheverenigingen in Henan, Sichuan, Jiangsu en andere provincies waarschuwingen afgegeven over de handel in staal.

Vanaf 15 juli zijn de financiële prognoses voor het eerste halfjaar van beursgenoteerde staalbedrijven met A-aandelen vrijgegeven. Van de 23 bedrijven die voorspellingen hebben gedaan, verwachten er vier een hogere nettowinst, zes anticiperen op een daling van de nettowinst en dertien voorspellen ze nettoverliezen, die neerkomen op bijna een miljard yuan aan verliezen. De staalindustrie wordt duidelijk geconfronteerd met een neergang, gekenmerkt door verliezen van meer dan 4 miljard yuan. Insiders uit de sector schrijven deze verliezen vooral toe aan overcapaciteit en een zwakke vraag.

Terwijl staalbedrijven met verliezen kampen, is de situatie voor staalhandelaren nog somberder. Volgens Ren Xiangjun zijn de zakelijke omstandigheden verslechterd, waarbij bedrijven al meer dan zes maanden aanhoudende verliezen lijden. Deze langdurige inzinking heeft het vertrouwen uitgehold van pessimisme naar een bijna ineenstorting. Telkens wanneer er een vraag of order op de markt is, haasten staalhandelsbedrijven zich om te concurreren door lagere prijzen aan te bieden om te overleven, waardoor collectief de risicopreventiemaatregelen worden verlaagd. Dit scenario heeft de weg vrijgemaakt voor een reeks financiële crises.

Momenteel kampt de Chinese binnenlandse staalmarkt met een ernstige situatie: een trage vraag, een overschot aan productiecapaciteit, hoge grondstofkosten en kelderende fabriekswinsten. Volgens gegevens van het National Bureau of Statistics bedroegen de bedrijfsopbrengsten van de ijzerhoudende metaalsmelt- en walsverwerkende industrie in de eerste helft van 2023 4.039 biljoen yuan ($627.5 miljard), een daling van 9.6% op jaarbasis, terwijl de totale winst daalde tot slechts 1.87 miljard. yuan ($291 miljoen), een daling van 97.6%. De hele keten van de staalindustrie, van staalfabrieken tot handelsbedrijven, opereert nu met flinterdunne marges of lijdt verliezen.

Verschillende geïnterviewde leidinggevenden van staalbedrijven verklaarden dat de marktomstandigheden voor de staalindustrie in de eerste helft van dit jaar geen significante veranderingen hebben ondergaan ten opzichte van het voorgaande jaar. De algemene trend wordt gekenmerkt door “een verzwakte vraag, dalende prijzen, stijgende kosten en afnemende winsten.” Li Li, een onderzoeks- en ontwikkelingsmanager bij een staalbedrijf, legde uit: “De belangrijkste reden voor de wijdverbreide verliezen in de staalindustrie is de matige marktvraag. Nu de startcijfers voor vastgoed- en infrastructuurprojecten lager zijn dan verwacht, is de vraag naar staal uiteraard gematigd gebleven.”

De vraag naar staal volgt de investeringen in vastgoed en infrastructuur op de voet. De vertraging van nieuwe vastgoedprojecten heeft een directe impact gehad op de vraag naar staal, vooral naar wapening. Industrieanalist Li Guangbo merkte op dat overcapaciteit, de verschuiving van de Amerikaanse Federal Reserve naar een cyclus van renteverhogingen en een vertraging van de mondiale economische groei allemaal factoren zijn die bijdragen aan de huidige erbarmelijke toestand van de staalmarkt. De voornaamste oorzaak is echter de aanzienlijke krimp van de vastgoedsector.

Li Guangbo verklaarde: “Sinds mei 2021 is de vastgoedmarkt snel afgekoeld als gevolg van verschillende factoren, waaronder cyclische en beleidsfactoren. De belangrijkste particuliere vastgoedontwikkelaars ondervinden cashflowbeperkingen, waarbij sommigen publiekelijk in gebreke blijven met betrekking tot marktschulden. Leveranciers upstream en downstream zijn begonnen alleen contante transacties te accepteren. Dit fenomeen geeft aan dat het probleem niet geïsoleerd is voor individuele bedrijven; het is een systemisch probleem.”

De vice-voorzitter van de China Iron and Steel Association, Luo Tiejun, benadrukte in een rapport over de Chinese staalvraagstructuur en toekomstige trends dat de staalconsumptie van het land de afgelopen jaren een opmerkelijke daling heeft doorgemaakt, waarbij een trend van fluctuerende daling van de consumptie van ruw staal in de komende jaren wordt voorspeld. Hij benadrukte verder een structurele verschuiving in de vraag naar staal, waarbij groei wordt verwacht op gebieden als staalconstructies, fotovoltaïsche zonne-energie en speciaal staal voor nieuwe energievoertuigen. Hoewel de vraag naar staal in de automobielsector kan fluctueren, zal de verschuiving een aanzienlijke impact hebben op de investeringsrichting van staalbedrijven.

Luo Tiejun benadrukte dat de kwestie van de overcapaciteit in de staalindustrie onmiddellijke aandacht vereist. “De nieuwe ronde van herschikking van onze staalindustrie – het terugdringen van de overcapaciteit – staat voor de deur. Internationaal hebben alle ontwikkelde landen een snelle economische groei en een krachtige ontwikkeling van de staalindustrie doorgemaakt, gevolgd door economische normalisatie en aanpassing van de overtollige staalindustrieën. Dit proces is niet anders.”

Tijdens de recente “First China Steel Tube Industry Summit” onthulde Li Tao, een raadgever van de provinciale volksregering van Henan en voormalig directeur van het provinciale ministerie van industrie en informatietechnologie van Henan, dat de feitelijke vraag naar en productie van staal in China een dalende trend van de afgelopen jaren, met een daling van ongeveer 1% vorig jaar en 2% het jaar daarvoor. Hij voorspelde een verdere daling als een klif, waarbij hij voorspelde dat de staalproductie in de komende vijf tot acht jaar zou dalen van een miljard ton naar zes tot zevenhonderd miljoen ton.

Wat de toekomstige ontwikkelingstrends van staalfabrieken betreft, verwacht Li Tao een indeling in drie categorieën: eersteklas reuzen met een productiecapaciteit van 100 miljoen ton of meer, zoals Baowu en Anshan Iron and Steel; tweederangsbedrijven met een productie van ongeveer 10 miljoen ton; en gespecialiseerde en innovatieve ondernemingen van het derde niveau met een productiecapaciteit van 2 tot 3 miljoen ton. Hij concludeerde: “Het totale landschap van toekomstige staalfabrieken zal bestaan ​​uit zeer weinig reuzen, ongeveer zeven of acht, enkele tientallen middelgrote bedrijven met een productie van ongeveer 10 miljoen ton, en honderden kleine, gespecialiseerde en innovatieve bedrijven. Het totale aantal staalfabrieken in het hele land zal niet meer dan 1,000 bedragen. Dit zal het drieledige model zijn voor toekomstige staalfabrieken, elk met zijn unieke sterke punten en overlevingsstrategieën.”

Li Yongjun, hoofdanalist en secretaris-generaal van het Metallurgical Industry Economic Development Research Center van de China Iron and Steel Association, deelt een soortgelijke mening. Hij benadrukte dat de Chinese consumptie van ruw staal per hoofd van de bevolking al tien jaar boven de 500 kilogram blijft. De toekomstige consumptie per hoofd van de bevolking zal waarschijnlijk schommelen tussen de 500 en 700 kilogram, wat wijst op stabiliteit op de langere termijn. Hij concludeerde: “Dus zal de schijnbare staalconsumptie van China in de toekomst waarschijnlijk rond de 800 miljoen ton schommelen, zonder een aanhoudende neerwaartse trend.”

Momenteel zullen alle belanghebbenden in de Chinese staalindustrie, of het nu gaat om een ​​“pijnlijke behandeling” of “amputatie”, onvermijdelijk secundaire trauma's ervaren. Dit proces is niet alleen pijnlijk, maar ook langdurig. Toch is het een onvermijdelijke fase voor de Chinese economie om over te stappen van uitgebreide ontwikkeling naar transformatie van hoge kwaliteit. Chen Leiming stelde dat de kwestie van de overcapaciteit in de staalindustrie niet alleen een interne zorg is, maar een complex maatschappelijk probleem waarmee China momenteel wordt geconfronteerd. Hij benadrukte dat dit een weerspiegeling is van de Chinese economische transitie van uitgebreide ontwikkeling naar kwaliteitsgedreven transformatie, en dat dit diepgaande bezinning rechtvaardigt.